..PSSST...passa..entra..

Pssst...passa (entra) no et quedis a la porta. Deixa-la mig oberta, però...per quan vulguis sortir (i no la tanquis tampoc) per si vols tornar a entrar. Estaré per ací...dibuixant finestres (pintant emocions) en aquest KALI-doscopi de sensacions...d'intensa KALI-grafia (de silencis visuals) ..Només escolta les paraules (que venen i van) ..radiografia d'un temps...radiografia d'un instant...atrapat al vol...

jueves, 17 de febrero de 2011

MIL GOTAS DE LLUVIA...punteadas de libélulas...

Afuera...
el atardecer se muere..
sólo un poco..
punteado de libélulas...

llueve...
llorando agua de luna...

En la ventana...
hay lágrimas de celofán
que envuelven los recuerdos...
atados con cordel
para llevar...

y se diluyen...
resbalando por los tejados
regresando al subsuelo...

Afuera...
sigue lloviendo.
Lloviendo sobre mojado...
moteado el cielo de instantes
amarilleado de estrellas...

Hoy...te eché de menos...

mientras llovía...
dibujé tu nombre en la ventana...

...cuando nadie miraba...

Hay una ligera...
y tornasolada caricia
en cada gesto de tu ausencia...

Hay imperceptibles...
moléculas doradas
los días lluviosos..
que no nos acompañas...

Hay algo único...
en el filo de cada atardecer..

allí...
donde termina el día...
allí...
donde comienza la noche...

Siempre tan igual...
siempre tan distinto...

porque cada día...
cada noche...

todo vuelve a comenzar...

siempre tan igual...
siempre tan distinto...

Afuera sigue lloviendo...
bajo los jazmines
empapados de tu recuerdo...

Hasta que mañana...
tu sonrisa ambarina
enfile el horizonte...
brindando con la tierra
en un beso de espuma...

y todo vuelva a comenzar...

siempre tan igual...
siempre tan distinto...

No hay comentarios:

Publicar un comentario